Ik zoek Uw troost

Soms bestaat het leven uit diepe dalen.
Lijkt het of er alleen maar pijn is en verdriet.
Alsof de zon nooit meer zal stralen.
Het leven slechts moeite en zorgen biedt.

De pijn verscheurt mijn hart.
Het verdriet roert zich diep in mij.
Mijn ogen omfloerst door tranen van smart.
Maar ik weet; U bent dicht bij mij.

Lieve dierbare mensen
ontvallen mij in korte tijd.
Groot is daarom mijn verdriet,
al weet ik,
U nam ze op in Uw heerlijkheid
en vergeet U mij
in dit alles niet.

Ik voel Uw liefdevolle armen,
ervaar ze als een warme deken om mij heen.
Ik laat mij koesteren, mijn hart verwarmen,
want zoals U kunt troosten, is er geen.

Een warme, intense liefde
baant zich een weg naar boven.
En temidden van alle pijn van mijn verdriet,
kan ik U alleen maar loven,
voor wie U bent en wat U biedt.

Ik hou van U lieve Vader.
Dank U wel,
dat als ik tot U nader
U heel dicht bij mij kom.
Ik hou van U
en kan zonder U niet leven.
Daarom wil ik nu mijzelf
opnieuw aan U geven,
en opklimmen tot in
Uw Heiligdom.

Even alleen maar vertoeven
in Uw aanwezigheid.
Me koesteren
aan Uw barmhartigheid.
Even schuilen,
dicht aan Uw hart.
En zo genezing vinden
voor al mijn smart.