Haalde het thuis, dicht bij U.
Ondanks dat U wist hoezeer het werd bemind
en onze mond vroeg slechts: 'Waarom nu?'
U kende en kent toch ons verlangen
naar een kindje in onze armen
en toch vraagt U nog om lofgezangen?
O Heer, hebt toch erbarmen.
Nee Heer, zingen kan ik niet,
want, waar bent U toch, waarom laat U me alleen?
't Is net of U me helemaal niet ziet.
En ik? Ik kan nergens anders heen.
M'n hart is vol van verwijt, verdriet en pijn.
Waarom moest het nu weer ons kindje zijn.
Ik weet het Heer, het is niet eerlijk van mij.
Maar deze tweede keer, we waren zo blij.
Het spijt me Heer, maar ik kan het nog niet accepteren.
't Is nog te vroeg, als U vraagt U toch te eren.
Maar ik weet ook Heer, dat er komt een tijd,
dat ik weer voel, dat Gij bij mij zijt.
Eén met 12 weken en één met 9 weken.
Beide keren voelde het alsof ik mijn kindje verloor.
Een kindje dat zo gewenst was, zo gewild.
Mijn armen voelden leeg, zo leeg, zelfs na zo'n korte zwangerschap.
Na een periode van verdriet en rouw ontvingen we uit Gods hand nog 4 kinderen.
Drie jongens en één meisje.
Joshua Michael - De Here redt/geneest; Wie is als God.
Joël Nathanael - Jaweh is God; Geschenk van God.
Johanan Daniël - Geschenk van God; God is mijn rechter.
Jaccoline Rachelle - Als vernoeming naar mijn verongelukte broer op 21 jarige leeftijd - Schaap/ooi, met de bede, dat ook zij eens een schaapje zal zijn van Zijn grote kudde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten