Een fijne vriend, dat was hij.
Spontaan, vriendelijk en altijd blij,
Nooit zou je hem eens horen klagen.
Nee, hij wist zijn 'lot' te dragen.
Zijn weg is niet over rozen gegaan
en toch heeft hij nog veel gedaan.
Hoeveel heeft hij niet voor een ieder betekend,
ondanks de schaduw die aan zijn leven zat vastgeketend.
Groningen was een beladen woord.
Iets wat je ziel dwars doorboord.
Het betekende angst, verdriet en pijn,
maar god was daar en gaf een verbindingslijn.
Nooit zou God hem in die strijd verlaten
en hij, hij wist dat alleen gebed kon baten.
Ook toen het veel slechter ging,
ja, ook toen wist hij maar één ding.
Dat was hetgeen hij ons had geschreven
en als voorbeeld had gegeven.
'Heer, wat er ook gebeurd, het is Uw wil,
en zie nu, zijn stem is stil.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten