Niets kan je hoop doven

Soms word je door zorgen overmand.
Wordt je blik vertroebeld door tranen.
Zijn het je angsten die je het zicht ontnemen,
waardoor je bijna ten prooi valt aan allerlei wanen.

Je hart lijkt te barsten door alle vragen.
Je weg lijkt te zijn geplaveid met onzekerheid.
Iedere stap werpt nieuwe vragen op,
je metgezel is dagelijkse strijd.

Soms zijn er even kostbare momenten,
waarop je boven alles wordt uitgetild;
komen er antwoorden op je vragen,
weet je, zo heeft God het gewild.

Vervolgens loopt het spoor dood
en helaas, God heeft er geen bord bij gezet.
Zoekend en tastend kijk je rond;
je hoop lijkt te worden geplet.

Je ogen zijn door tranen omfloerst,
maar je richt blikveld naar boven.
Je wanhoopskreet klinkt tot aan Gods troon,
niets kan immers jouw hoop doven!

Hij is de Almachtige, de Schepper van hemel en aarde.
De Heer der Heren, de God van 't gans heelal.
De Betrouwbare, de Onveranderlijke,
Degene die uitredden zal!

Heer,
leer mij zien
boven mijn denken en voelen.
Leer mij beseffen,
dat er meer is dan ik kan zien.
Leer mij om mijn wil
te buigen naar die van U
en doe mij ieder moment beseffen,
dat ik een Ontzagwekkende God dien.