Gebroken

Gebroken van binnen.
lachend van buiten.
Loop ik de wereld door.
Net als een ander.
Toch is er iets,
Is er iets aan mij.
Het is anders,
het is iets van mij.
Mensen kijken me aan,
Met verwerpende blikken.
Blikken van jij hoort hier niet
Blikken die kunnen doden
en gebroken loop ik verder,
met een lach op mijn gezicht.
Net of er niks aan de hand is.
Maar mijn hart schreeuwt het uit,
want ik kan het niet meer.
Gebroken van binnen,
met een masker van buiten.
Mijn hart schreeuwt het uit.
Tranen vol bloed
dalen af van mijn gebroken lichaam.
Ik schreeuw het uit van de pijn
maar het is net of niemand het ziet.
Het is net of het niemand wat scheelt.
Een eenzaam gevoel diep van binnen.
Ik ben aan het breken
als een stuk glas.
Telkens een stukje verder.
Weerloos vecht ik er tegen.
Maar er is niks dat ik kan doen.
Mijn hart scheurt maar verder
en ik schreeuw het uit.
Op mijn knieën,
huilend op de grond.
Zo alleen.
Zo alleen.

Daniël

Mijn hart schreeuwt het uit van pijn om mijn kind.
Zo verwond, zo verwond en beschadigd.
O God, wat doen wij mensen elkaar toch aan.
Woorden, scherper dan het scherpste zwaard.
Woorden, priemend als dolksteken.
Woorden, geselslagen.
Woorden, het dodelijk schot van een pistool.
O God, mijn Vader, de pijn van en om mijn kind.
O God, mijn Vader, het doet zo zeer, zo zeer.
Stil maar Mijn Kind, stil maar.
Kom maar bij Mij,
dan huilen we samen.
Hoor, hoe ze Mijn Zoon uitjouwen.
Hoor, hoe ze schreeuwen om Zijn dood.
Hoor, hoe ze schelden en Hem belachelijk maken.
Zie het bloed op Zijn hoofd en rug.
de kroon, de gesel.
Hoor ze spotten.
Zie, hoe de speer doordring in Zijn zij.
O, Mijn kind, het deed zo'n pijn, zo'n pijn.
Stil maar, Mijn kind, stil maar.
Kom maar bij Mij,
dan huilen wij samen.
Kom maar, Mijn zoon, dan huilen Wij Samen.
Je bent zo kostbaar en geliefd.
Ik hou van jou, Johanan Daniël.
Geschenk van God - Je rechter is God.

Je moegy

Omdat je kostbaar bent in Mijn ogen en hooggeschat en Ik
je liefheb, geef Ik mensen voor jou in de plaats en natiën ruil ik in voor
je leven.
Vrees niet, want Ik ben met je.

Jesaja 43 : 4, 5a

Noodkreet van een moeder

Waarom, waarom doen jullie dit iemand aan?
Waarom geven jullie mijn kind het gevoel: jij mag niet bestaan!
Waarom pesten jullie hem toch, iedere dag weer?
Waarom pesten, jennen, negeren, keer op keer?

Hebben jullie het dan helemaal niet door,
dat zoiets zijn en mijn ziel dwars doorboor?
Hebben jullie dan geen idee van de pijn en het verdriet,
dat jullie hem aandoen, zien jullie dat dan niet?

Iedere dag kijk ik naar hem uit
en soms komt hij thuis en schreeuwt hij luidt :
"Mam, ik kan niet meer, ik wil niet meer!"
Mijn hart huilt dan mee, keer op keer.

Waarom, waarom doen jullie dit toch?
Ik begrijp het niet, zeg het me dan toch!
Ja, ook jullie die niet pesten, maar ook niets doen,
ook jullie zijn mede verantwoordelijk in je niets doen!

Langzaam kwijnt mijn kind weg.
Z'n spontaniteit, z'n levenslust, hoor je wat ik zeg?
Wat blijft er dan nog over van zijn zelfvertrouwen,
als jullie constant z'n leven verbouwen?

Ik smeek jullie, uit het diepst van mijn hart,
dat gekweld wordt door machteloosheid en smart:
'Alsjeblieft, laat m'n kind voortaan met rust;
geef hem terug, zijn oude levenslust.

Ik smeek jullie het nog een keer!
Stop er toch mee, je doet zoveel mensen zeer!
Is er in deze wereld dan nog niet genoeg verdriet?
Of zijn jullie zo afgestompt, dat je dat niet eens meer ziet?

Iedereen maakt zich druk over mensenrechten,
maar ondertussen moet mijn kind voor zijn leven vechten!
Ik snap hier echt geen snars meer van.
Jullie wel? Vertel het me dan!

Dit schrijven is bedoeld voor jullie allemaal.
Let op elkaar, zorg voor elkaar, hoe erg je ook van iemand baal.
Verdraag elkaar, accepteer de ander zoals hij is!
Kun je dat niet? Weet dan, er is met JOU iets vreselijk mis!

Dan wordt jij misschien verantwoordelijk
voor het vernietigen van een mensenleven,
en zal misschien zijn of haar bloed aan jouw handen kleven.
Misschien denk je nu: 'mens overdrijf toch niet''.
Toch, geloof me, is er in veel gezinnen daarom zoveel verdriet.

Nogmaals, ik smeek jullie allemaal, uit het diepst van mijn hart.
Kom mijn kind tegemoet, stop ermee, heel zijn smart,
zodat hij niet verder beschadigd wordt.
Verdraag en accepteer elkaar, het leven is maar zo kort!

Een verdrietige moeder.