'Zelfs de duisternis maakt het voor U niet duister,
maar de nacht licht op als de dag,
de duisternis is als het licht.'
Psalm 139:12
Het is tijd om te slapen.
Ik knip het licht uit, en trek
de dekens dicht over me heen.
De duisternis drukt zwaar.
Ziet U me wel, Heer?
Ik voel me nu zo alleen.
In het duister van de nacht
bespringen mij allerlei
gevoelens en gedachten.
Zal ik wat licht ontsteken,
om zo de pijn van het duister
van de nacht iets te verzachten?
Laat de slaap toch komen;
ik woel, ik draai; nee,
ik wil niet voelen of denken.
Och Heer, wilt U toch
in het duister van de nacht
mij verlichting schenken.
Dan houdt U mij Uw Woord,
dat wat ik net nog las,
opnieuw voor ogen.
Over hoe het duister voor U
is als het licht en ik proef
hierin Uw mededogen.
Want de nacht is voor U als de dag,
en de duisternis als het licht.
Zo zal ik in het donker van de nacht
nooit buiten het bereik zijn van Uw zicht.
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen,
zo ontfermt U zich over mij.
Of het nu licht is, of donker als de nacht,
U bent altijd heel dichtbij.
