Woorden van troost heb ik niet (zijn er niet).
Maar één ding weet ik,
dat er een God is
die over ons waakt en alles ziet;
die voor ons zorgen wil
zeker en gewis.
Ook een antwoord op het waarom
heb ik niet (is er niet).
Gods wegen zijn soms zo moeilijk te verstaan.
Maar ik weet
dat Hij telkens Zijn hand biedt
en ons leiden wilt
ook in de zwaarste tijden van ons bestaan.
Is het omdat Hij ons beproeven wil
of om ons dichter te brengen bij Hem?
Ik weet het niet
en zwijg maar stil,
en probeer te luisteren naar Zijn stem.
Hij alleen heeft woorden van troost
en eeuwig leven.
Van bemoediging en kracht
om door te gaan.
Omdat Hijzelf Zijn Zoon
voor ons heeft gegeven,
en onze pijn en verdriet
zo goed kan verstaan.
Ik had hem gisteravond al even gelezen en kom terug om te zeggen dat het een heel mooi gedicht is.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Jedidja.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het al heel lang geleden geschreven, maar op de één of andere manier was dit gedicht er tussen door geglipt met het plaatsen van al mijn gedichten.
Het is ook heel persoonlijk; het stond op de achterzijde van de liturgie van de dienst bij de begrafenis van mijn broer(tje).