Het meest bijzondere kleed

’s Ochtends is er steeds
hetzelfde ritueel.
Het tijdstip mag soms
anders zijn,
maar mijn nachtkleding uitdoen
en mijn gewone kleding aan,
hoort er elke dag bij.

Ook de kleding kan verschillen,
soms is ’t maar net
waar ik zin in heb,
of wat nodig is.
De ene dag ben ik tevreden
met wat ik in de spiegel zie
en soms ben ik in ’t geheel niet blij.

Dan heb ik ook nog kleren
voor speciale gelegenheden,
je kunt immers niet altijd
hetzelfde dragen.
Dus heb ik ook kleding voor op chic
en voor klussen in en rondom het huis;
o ja, en ook nog speciale zwemkledij.

Ik geloof dat ik nu
alles zo’n beetje heb gehad;
ik geloof niet dat ik nog iets
vergeten ben.
Hier en daar misschien nog
een likje ‘verf’, maar voor de rest
zit het nu wel goed met mij.

Als ik dan ’s morgen tevreden
nog een laatste blik in de spiegel werp,
hoor ik ineens een zachte stem:
‘Vergeet je niets; ben je werkelijk klaar?’
Beschaamd buig ik mijn hoofd,
hoe kon ik dit nu toch vergeten:
mijn meest bijzondere kledij.

Ik keer mijn spiegel de rug toe
en pak aan wat mijn Vader voor mij heeft.
Het mooiste van het mooiste
ooit door iemand geweven.
Mijn vinger volgt even heel voorzichtig
de zuivere, bloedrode draad;
o, Heer Jezus, U stierf voor mij!

Liefde dringt mijn hart en ziel binnen
als ik in gedachten één word met het kleed.
Anders wordt mijn kijk op dingen,
op de wereld waarin ik leef.
Zachtjes begint het in mij te zingen;
de dag zie ik met vreugde tegemoet.
Hoe kan het ook anders, nu is Hij zo dichtbij!

Lees meer op 'Quality Time'
                     Nieuwe kleren (2)