terwijl ik mijn hondje uitlaat
en langs de weilanden loop.
Soms heft één van de schaapjes
haar kop, alsof ze meeluistert,
als ik zachtjes zingend langsloop.
Welk een rust en vrede
liggen er besloten
in zo'n moment.
Ervaar ik dan niet
meer dan ooit dat Hij
mij ziet en kent?
Zachtjes klinkt mijn stem
als ik stofzuig, of mijn doek
over de meubels gaat.
Soms klinkt het steeds harder
omdat mijn eigen hart
door de lofprijs wordt geraakt.
Welk een vreugde
en dankbaarheid vult
dan soms mijn hart.
Ja, zelfs als er tranen
stromen door alle
moeiten en smart.
Zachtjes klinkt mijn stem ...
Ik zou het vaker moeten doen
is wat ik nu bedenk.
Zie toch wat de Heer
mij door dit zachte zingen
en neuriën schenkt.
Mijn vermoeide ziel
vindt vrede;
mijn gehaaste hart
komt tot rust.
Vreugde vindt haar
weg naar binnen;
dankbaarheid maakt mij
van Zijn gaven bewust.
Lees meer op 'Into Your Hands'
Wat mooi Rita! Ik loop vaak ook zachtjes te zingen, ook op de fiets doe ik dat wel of in de natuur. Ietsje harder als ik zeker weet, dat er niemand is ;) Je kunt het dan gewoon niet laten hè, het zit in je hart en wil eruit. Groetjes van Anja Helmink van zogodhetleidt.blogspot.com
BeantwoordenVerwijderenHa, ha, ha, en dat -ietsje harder als ik zeker weet, dat er niemand is- is ook voor mij zo herkenbaar :)
VerwijderenNee, ik kan het ook inderdaad niet laten.
Het is zoals je zegt, het zit in je hart en wil eruit.
Dank je wel, voor je reactie en de link naar jouw Blog.
Lieve groet terug!