Het duister opgeklaard

'Want U zult mijn kaars aansteken, de Heere, mijn God, zal mijn duisternis opklaren.'
Psalm 18:29
(vertaald vanuit de KJV)

Wat kan het leven zwaar en moeilijk zijn,
vol zorgen en verdriet, ziekte en pijn.
Wat kan ons toch de moed worden ontnomen
als er geen einde aan ellende lijkt te komen.

Wat kunnen we worden neergeslagen
door het gevoel te veel hebben te dragen.
Wat kan eenzaamheid ons weg doen kwijnen,
en uitputting onze vreugde doen verdwijnen.

Wat kunnen vele dingen ons benauwen;
hoop doen verliezen, als ook vertrouwen.
Het kleinste beetje licht worden gedoofd,
niet meer in staat te pakken wat God belooft.

Dan is daar Uw Woord, o Heer,
een waarheid die staat; los van
wat ik ook denk, voel of ervaar.
Het is beproefd, en gelouterd,
getest en getoetst, en telkens
bleek weer: Elk woord is waar!

Dus als U zegt, dat U het licht
in ons leven weer zal doen ontsteken,
dan zal dat ook gebeuren.
U zult het duister op doen klaren,
en Uw liefde en genade zullen opnieuw
ons leven kleuren.

Geef ons geloof, o Heer,
moed en volharding, ja, al
wat ons in ‘t duister ontbreekt.
Kom ons tegemoet, o Heer,
in ons ongeloof, tot U weer
het licht in ons ontsteekt.

Gedichtje speciaal geschreven voor de 'Sprankels van Hoop' op Krullies Schrijfsels. 
Lees meer: >> Sprankel van Rita