Soms Here,
dan weet ik het niet meer.
Dan word ik overstelpt door zorgen
en bijkomende vragen.
Dan lijkt het alsof alles
zich tegen mij keert
en dat ik meer krijg
dan ik kan dragen.
Onder de zware lasten
buigt mijn rug door.
Mijn hoofd is gebogen,
en triest staar ik naar beneden.
Ik ervaar mijn lasten
alsof U mij niet meer hoort;
alsof alles zinloos is
waarvoor ik heb gebeden.
Opeens, als uit het niets
hoor ik een stem weerklinken.
“Niet Mijn wil,
maar Uw wil geschiede, Vader.”
Dan is ’t alsof ik in de kerk sta
en uit de ‘beker’ wil drinken.
Mijn blik valt op het kruis
en langzaam kom ik nader.
Ik kniel neer
met de ‘beker’ nog in mijn hand
en ik buig mijn hoofd
voor Hem, die alles weet.
Voor mij, voor mij,
hield Hij daar stand;
voor mij verdroeg Hij
al dat leed.
Ik zet de beker aan mijn lippen
en drink van ‘Zijn vergoten bloed’.
Even ervaar ik ‘iets’
van Zijn intense lijden,
terwijl de storm
in mijn binnenste woedt.
Dan zet ik de beker neer
en staak mijn strijden.
Ik kom overeind
en leg mijn handen om het kruis.
Zijn kracht doorstroomt mij,
al kreeg ik mijn antwoorden niet.
Mijn hand ligt in de Zijne
terwijl ik verder onderweg ga naar ‘huis’.
Opnieuw heb ik ervaren:
God heeft oog voor mijn verdriet.
Dan spreek ook ik
heel zachtjes Zijn woorden na:
“Vader, Uw wil geschiede,
niet de mijne.”
En terwijl ik zo op weg ga
weet ik het weer,
mijn lasten zijn ook de Zijne.
Mijn zorgen zijn niet weg,
noch mijn vragen.
Maar mijn rug
buigt niet langer door;
ik hoef mijn lasten immers
niet alleen te dragen.
Jezus zal mij helpen,
ook daar kwam Hij voor.
Mijn hoofd
is niet meer terneer gebogen.
Ik kijk omhoog
en verwacht het al van Hem.
Zijn Naam wil ik verhogen,
want Hij luisterde
en hoorde de roep
van mijn gebroken stem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten