Op de rots

Ik klim op de rots om heel dicht bij U te zijn,
want mijn hart wordt overmand door zorgen, verdriet en pijn.
Ik klim op de rots om in Uw aanwezigheid te komen,
want mijn tranen blijven maar stromen en stromen.

Ik klim op de rots om Uw troost te ervaren,
breng U toch de storm in mij tot bedaren.
Ik klim op de rots en zoek bij U verlichting voor mijn bezwaarde hart,
dat verteerd wordt door machteloze boosheid en smart.

Ik klim op de rots en leg daar alles voor U neer.
Mijn pijn, mijn zorgen,
mijn tranen, mijn verdriet,
mijn boosheid en mijn smart.

Ik klim op de rots, ik wil het van U blijven verwachten, Heer!
Want bij U ben ik immers altijd veilig en geborgen;
U bent het toch, die mij altijd ziet;
hoort, verhoort, heelt mijn gebroken hart.

Ik klim op de rots en zoek Uw aangezicht
en ik ervaar, in Uw nabijheid wordt mijn hart verlicht.
Ik klim op de rots en koester mij in Uw aanwezigheid.
Langzaam laat ik los; U volvoert Uw plan en strijdt.