Open handen

Ik zak door mijn knieën
voor mijn bed,
terwijl de tranen
over mijn wangen stromen.

Opnieuw diezelfde pijn.
Veroorzaakt door harde woorden,
die uit de mond
van een dierbare komen.

Ik weet, hij kan er niets aan doen,
maar de pijn is hetzelfde
en mij ontbreekt nog
enig verweer.

Ik ben zo moe.
Al zo lang verdraag ik,
zo lang vergeef ik, zorg ik….
Ik kan haast niet meer.

O, mijn geliefd kind.
Ik wilde dat het anders was,
anders, voor ons allebei.
Voor jou, omdat ik van je hou.

O, mijn geliefd kind.
Je woorden doen soms
zo vreselijk veel pijn
en toch, ik hou van jou.

O, mijn geliefd kind.
Ik weet, het is je ziekte
die je zo doet spreken,
ik weet niet of ik het anders verdragen zou.

O, mijn geliefd kind.
Dit leven is vol zorg, verdriet en pijn.
Maar eens is dat voorbij.
en tot die dag, zorg en hou ik van jou.

Dan hef ik mijn handen omhoog.
Open om opnieuw te kunnen ontvangen.
Troost en bemoediging, geduld en kracht,
van mijn geliefde en sterke Heer.

Schenk mij, Uw troost, een bemoedigend woord.
Een liefdevol en geduldig hart.
Sterk mij, door Uw grote kracht.
Ondersteun mij, om vol te houden, Heer.

Dan dank ik U,
voor alles wat U reeds voor mij hebt gedaan.
Al die jaren
en voor alle dagen die nog komen gaan.