Uw wil geschiede

In de stilte van de avond.
In de beslotenheid van de tuin.
door de duisternis omgeven,
streed U, Heer Jezus, Uw eenzame strijd.

Angst en droefenis
maakten zich van U meester.
U vroeg Uw discipelen
met U te waken,
maar zij vielen ten prooi
aan hun slaperigheid.

Tot tweemaal toe
deed U een beroep op hen,
maar zij hadden geen idee
van de weg die voor u lag.

Door vermoeidheid overmand
sliepen zij en lieten U alleen.
Er was niemand van hen,
die Uw angst en droefenis zag.

Terwijl zij sliepen
riep U in Uw grote nood
het uit tot Uw Vader.
“Vader, laat dit lijden aan Mij voorbijgaan.
Doch niet zoals Ik wil,
maar zoals Uw wil zal gebeuren.”

Tot tweemaal toe bad U;
bloeddruppels vielen op de grond.
Uw angst, zo ongekend groot.
Uw schreeuw; is er een andere weg?
Maar dit was de enige weg, die U alleen kon gaan;
Uw bloed zou de nieuwe dag voor altijd kleuren.

Als U voor de derde maal
het aangezicht van Uw Vader zoekt,
komt er een engel om U te troosten.
En de Kracht van de Vader daalde op U neer.

Het beslissende uur was gekomen.
Verraad, verloochening, smaad en hoon.
Pijn, dorst, door God verlaten.
als een lam doorstond U, zonder verweer.