Zoals Hij

Jezus zag de schare
en werd met innerlijke ontferming bewogen.
Hij zag de mensen, één voor één.
Hij zag hen door Gods ogen.

Wat Hij zag, raakte hem.
Raakte Hem tot in het diepst van Zijn hart
en Hij werd vol innerlijke ontferming bewogen.
Deze Man, de Man van smart.

O, hoe groot was en is Zijn liefde voor ons.
Voor onze zonden stierf Hij de vreselijkste dood.
Zo vol van innerlijke ontferming bewogen was Hij
voor ons mensen, want Hij, Hij zag onze grote nood.

Daarom ging Hij gehoorzaam die weg.
De weg die niemand anders kon gaan.
Zijn grote innerlijk ontferming voor ons maakte,
dat Hij als brug tussen God en mensen kwam staan.

O Heer, geef mij toch ook een hart,
vol van innerlijke ontferming bewogen.
Leer mij toch ook
de mensen te zien door Uw ogen.

Leer mij niet meer te letten
op al die bijkomstigheden.
Maar leer mij
de mensen te gedenken in mijn gebeden.

O Heer, geef mij toch een hart
dat niet langer vol is met kritiek,
omdat niet alles gaat zoals ik dat graag wil.
Want zo'n hart maakt heel Uw schepping ziek.

Ik belijd U zo mijn zonden, Vader,
en ik dank Jezus voor Zijn hart vol innerlijke ontferming bewogen.
Door Zijn bloed sta ik rein voor U,
want U ziet mij aan met Uw Zoon voor ogen.

Daarom bid ik, Heer, om een hart vol liefde.
Een hart vol innerlijke ontferming bewogen.
Beweeg zo mijn hart, Heer, dat het zal leven tot Uw eer
en voor mensen vol zal zijn met mededogen.