Een leeg doosje

8-12-2002

Een leeg doosje
lag als stilzwijgend bewijs
op de tafel beneden.
En ik besefte toen,
dat alleen God wist
hoeveel je had geleden.

Stil en met een hart vol tranen
pakte ik mijn koffie en mijn bijbel
en zocht mijn toevlucht bij de Heer.
Daarna ging ik pas naar boven,
vond je afscheidsbrief,
van binnen ging mijn hart tekeer.

't Was duidelijk,
je wilde echt niet verder leven.
Het stond allemaal
in je afscheidsbrief te lezen.

Tranen van pijn en verdriet
liepen over mijn gezicht.
Maar je was niet langer
boos op God
en dat heeft
mijn pijn en verdriet
verlicht.

Je had Hem
om vergeving gevraagd
voor wat je zou gaan doen.
Want je wilde zo graag bij Hem
in de hemel zijn.
Zodat je voorgoed
verlost was
van je eenzaamheid,
je verdriet,
je pijn.

Maar gelukkig waren
twee slaaptabletten en een paracetamol
niet genoeg
om een eind te maken
aan jouw leven.
Ik dank God,
onze hemelse Vader,
dat Hij jou
met Zijn beschermende armen
heeft omgeven.

Toch moest dit allemaal
zo gebeuren,
allemaal zo zijn.
Want daarna gaf God de ommekeer,
zodat je verder mag leren leven
en verwerken je verdriet
en je pijn.

Eindelijk begon je ons
een beetje te vertellen
over wat jou
was aangedaan
en van hier uit kunnen we
met Gods ontfermende liefde
samen verder gaan.

Na bidden om bevrijding
van wat de boze
in jou vermocht,
kun je de weg
van genezing opgaan.
Wetende,
dat je door Jezus'bloed
bent gekocht.

Vader, wij danken U
voor wat U
telkens voor ons doet.
Wij gaan in Uw naam verder,
bescherm en dek ons
onder Jezus'verlossende bloed.
Kom tot Uw doel
met Michael's leven.
Help hem op deze ingeslagen weg
en wil hem steeds
met Uw liefde omgeven.

Lieve vader in de hemel.
Zo loven wij Uw grote Naam.
Wij prijzen en aanbidden U.
U alleen komt toe
alle glorie, lof en eer,
Aanvaard zo onze dank nu.

- Amen -